اسلام و شیطان پرستی؟(1): آیا الله قرآن، ابلیس انجیل است؟

سلام. مسیحیان و یهودیان، از ابتدای کار اسلام، به روشهای گوناگون
به مبارزه با اسلام پرداخته اند، گاهی ادعای مسلمانی میکردند و در بین مسلمین
تفکرات باطل خود را نشر میدادند(مانند کعب الاحبار)، گاهی برای نبرد تبلیغاتی صبح
مسلمان میشدند و عصر از اسلام استعفا میکردند و میگفتند مسلمان شدیم و دیدیم به درد
نمیخورد و آنرا رها کردیم، گاهی با دسیسه سعی در نابودی مسلمانان داشتند مثل تحریک
اعراب به آغاز جنگ احزاب و جنگهای صلیبی، گاهی سعی کردند با وحشی و تروریست نامیدند
مسلمانان آنها را از اسلام دلسرد کنند مثل امروز، و گاهی هم سعی کرده و میکنند با
نقدهای عجیب و غریب و دادن نسبتهای زشت به اسلام و قرآن و پیامبر، به مسلمانان این
باور را بدهند که دینشان دینی شیطانی است. در زیر تلاش یک مسیحی را برای اینکه ثابت
کند دین اسلام، شیطان پرستی است را میبینیم:

شبهه افکن:
در کتاب مقدس(اول پادشاهان18: 28-27) آمده است که «و بعل(شیطان) پرستان» به آواز
بلند میخواندند و موافق عادت خود، خویش را با تیغها و نیزه ها مجروح میساختند، به
حدی که خون بر ایشان جاری میشد...

پاسخ:        

در
پاسخ به این شبهه باید چند نکته را عرض کنیم:

1.شبهه افکن آشکارا دروغ میگوید. بعل شیطان نبوده است بلکه یکی از خدایان دروغین در
جوامع باستانی بین النهرین بوده است که به خصوص توسط کنعانیان پرستش میشده است.
اساساً بعل را برای هر خدا یا هر انسان صاحب مقامی نیز به کار میرفته است چنانکه
توسط اهل کتاب و آن هم پس از حضرت موسی(ع) پرستش شده است(کتاب مقدس،داوران7:3) حال
چه شده است که این فرد شبهه افکن بعل را شیطان دانسته است و بعل پرستان را شیطان
پرست میداند؟ خدا داند!

2.
قرآن نیز در سور? الصافات(37) در آی? 125 کسانی را که بعل را صدا میزدند، مذمت
میفرماید، پس این فرد چگونه دچار این خیالپردازی شده است که قرآن به سوی بعل که از
دیدگاه او همان شیطان است، دعوت میکند؟

3.
احتمالاً منظور شبهه افکن این است که کاری که بعل پرستان میکردند را افرادی که قمه
زنی میکنند، نیز انجام میدهند، در پاسخ به سخن نیز باید عرض کنیم، اولاً
کسانی که قمه میزنند هنگام این کار کسی را به عنوان خدا یا هر عنوان دیگری صدا
نمیزنند(چنانکه بعل پرستان میکردند) ثانیاً کسانی که قمه میزنند با هدف عملی
عبادی این کار را انجام نمیدهند، بلکه به سبب غم ناشی از عزاداری این کار را
میکنند، دوستان مسیحی بد نیست، به یاد بیاورند که خود در سالگرد مصلوب شدن مسیح چه
بلایی به سر خود میاورند، بعد به ما خورده بگیرند! ثالثاً کاری که اقلیتی از
شیعیان هستند، که انجام میدهند و حتی از دیدگاه بسیاری از شیعیان هم این عملشان
محکوم است، چه ربطی به کل جهان اسلام دارد؟

دریغا
که غرضورزی چشمان این افراد را بسته است.

شبهه افکن:
-الله خود را ستاره میخواند(نور:35)

-مسیح ابلیس را ستاره درخشان میخواند(لوقا18:10)

پاسخ:       

 
شبهه افکن آشکارا دروغ میگوید! قرآن هرگز ادعا نکرده است که الله ستاره است. قرآن
در سور? نور و آی? 35 که شبهه افکن مطرح میکند، میفرماید که الله نور آسمان و زمین
است و بعد میفرماید نور خدا مانند چراغدانی است، که چراغی در آن باشد و آن چراغ در
حبابی باشد درخشان همچون ستاره باشد. پس این چراغ داخل حباب مانند ستاره درخشان است
و نه خدا.

   بد
نیست بدانید که کتاب مقدس مسیحیان نیز خدا را نور میداند(اول یوحنا5:1)

  از
تمام این حرفها که بگذریم در لوقا18:10 حضرت عیسی(ع) چنین نگفته که شیطان ستاره
درخشان است بلکه میفرماید:«شیطان را دیدم که همچون برق از آسمان فرو میاید.»

شبهه افکن:
-الله خود را منشأ موت میداند(شصت و یکمین نام نیکوی الله)

-مسیح ابلیس را منشأ موت میداند(عبرانیان4:2)

پاسخ:       

این
از اشتباه کتاب مقدس مسیحیان است که مرگ را به شیطان نسبت میدهد. چگونه جانی که خدا
به ما داده است را شیطان از ما میگیرد؟ مسلم است که جان را همان کسی میگیرد که به
ما میدهد. البته این سخن عبرانیان4:2 با بخشهای دیگر کتاب مقدس که منشأ مرگ را خدا
میداند، در تناقض است. کتاب مقدس مسیحیان نیز منشأ مرگ را در جاهای مختلفی خدا
میداند، چنانکه در پیدایش6:6و7 میگوید خداوند پشیمان شد که انسان را بر زمین
ساخته بود، و در دل خود محزون گشت پس خداوند فرمود من انسان را که خودم خلق کردم از
روی زمین محو میکنم و حیوانات و پرندگان و خزندگان را نیز از بین میبرم! پس
میبینیم که مرگ و نابودی جانداران را در اینجا به خدا نسبت میدهد.

پس
ایراد از اسلام نیست که منشأ مرگ را خدا یا الله میداند، بلکه ایراد از کتاب مقدس
متناقض خود مسیحیان است.

شبهه افکن:
-الله خود را گمراه کنند میداند(نساء:157)

-مسیح ابلیس را گمراه کننده میداند(یوحنا44:8)

پاسخ:       

  این
از ناآگاهی شبهه افکن است که فرق گمراهی توسط خدا و گمراهی توسط شیطان را درک
نمیکند و همچنین اگر کتاب مقدس خودشان را میخواند این ایراد را نمیگرفت زیرا خدا در
کتاب مقدس هم بارها افراد را گمراه میکند.

  شیطان از راه وسوسه انسانها را گمراه میکند و هدفش هم همین گمراه کردن است و این
از قرآن نیز آمده است.(بقره:36و268، نساء:60و120، مائده:91و...) ولی خداوند قصد
گمراه کردن بشر را ندارد و همیشه بشر را هدایت میکند و عقل را در نهاد هر انسانی
قرار میدهد(و اگر کسی فاقد عقل باشد از او بازخواستی نمیفرماید) همچنین خداوند این
هدایت را با ارسال پیامبران تکمیل فرمود ولی وقتی خود بشر با اختیار خود هدایت را
قبول نمیکند و گناهان را بر روی هم تلنبار میکند، از او صلب توفیق میشود و البته
این صلب توفیق به طور کامل نیست و هدایت همچنان هست ولی هر چه فرد بیشتر به هدایت
الهی پشت کند، هدایت کمتری نسیبش میشود.

اما
کتاب مقدس مسیحیان نیز گمراهی توسط خدا را تأیید میکند. در خروج21:4، 3:7و4،
1:10 و10:11، از سخت شدن دل فرعون(و بندگانش) توسط خدا سخن میگوید تا با دیدن
معجزات و کرامات عبرانیان را رها نکند. در تثنیه باب 29، آی? 4، حضرت
موسی(ع) به بنی اسرائیل میگوید:«خداوند دلی را که بدانید و چشمی را که ببینید، و
گوشی را که بشنوید تا امروز به شما نداده است.» در اشعیا10:6، خدا از پیامبر
خود میخواهد که دل قوم را فربه و سخت سازد و گوشهایشان را سنگین نماید و چشمهایشان
را ببندد، تا مبادا با چشم خود ببینند و با گوش خود بشنوند و با دل خود درک کنند و
بازگردند تا شفا یابند (آیا همچین آیه ای در قرآن دیده میشود؟؟) انجیل یوحنا در
باب 12، آیات 39و40 و رومیان8:11 به همین آیه از کتاب اشعیا اشاره دارند. در
حزقیال9:14 گفته شده است که اگر یک پیامبر فریب بخورد، خدا او را فریب داده
است.(در هیچ کجای قرآن نداریم که بگوید خدا پیامبری را فریب داده است) در اول
پادشاهان، باب 22، آیات 20 به بعد، میبینیم که خداوند میپرسد چه کسی هست که
اخاب را اغوا کند و روح پلیدی آمده گفت که من در دهان تمام انبیایش روح کاذب خواهم
بود. حتی در انجیل متی25:11، به نقل از حضرت عیسی میگوید که او خدا را شکر
کرد که این امور بر دانایان و خردمندان پنهان داشته است و بر کودکان آشکار کرده
است. در دوم تسالونیکیان11:2 گفته میشود که خداوند گروهی را دچار توهمی بزرگ
میکند تا دروغ را باور کنند. اشعیا17:63، میگوید «پس ای خداوند ما را از
طریقهای خود چرا گمراه ساختی و دلهای ما را سخت گردانیدی تا از تو نترسیم...»

  پس
گمراهی انسان توسط خدا در کتاب مقدس هم وجود دارد بسیار بی حساب و کتابتر از آن
چیزی است که قرآن و اسلام قبول دارد.

پس
این شبهه هم وارد نبود.

ادامه مطلب